واگذاری مسئولیت شرکتها به انعطاف پذیری مصرف کننده

جوزف استیگلیتز ، اقتصاددان برنده جایزه نوبل ، اخیراً با اشاره به Covid-19 این نکته را بیان کرد که ایالات متحده اقتصادی بدون مقاومت ایجاد کرده است. منصفانه خواهد بود اگر بگوییم ایالات متحده تنها نیست ، اما چشمگیرترین است زیرا به عنوان ثروتمندترین کشور جهان مشهور است. 

بسیاری از عواملی که اقتصاد مقاومتی را تشکیل می دهند در ماه ها و سال های آینده مورد بحث قرار می گیرد. و از آنجا که دولت ها برای کسانی که شغل خود را از دست داده اند و یا در نتیجه این بحران نیاز به پشتیبانی دارند ، بسته هایی را جمع می کنند ، این سؤال که چگونه ما افراد مقاوم مالی را ایجاد می کنیم ، نیز باید بررسی شود.

در ایالات متحده ، بسته محرک فدرال شامل چک یکباره 1,200 دلار برای افرادی است که درآمد کمتر از 75,000 دلار دارند. 

حتی در مورد سایر تغییرات کوتاه مدت مانند بازپرداخت وام دانشجویی منجمد ، تعطیلات وامهای رهنی و کاهش نرخ سود کارت اعتباری ، بعید است که این تلاشها انعطاف پذیری مالی کافی برای زنده ماندن از تأثیر اقتصادی طولانی مدت ویروس کرونا ایجاد کند: آنها چیزی بیش از چسباندن گچها نیستند برای پوشاندن برخی از زخم های عمیق به اقتصاد. 

اینها راه حلهای به اندازه کافی بزرگ برای آینده نیستند که به گفته دانشمندان آب و هوا ، ممکن است اقتصادهای جهانی با شوک های بسیار چشمگیر تری روبرو شوند. 

علم راکت نیست

آنچه برای مصرف کنندگان انعطاف پذیر ، به غیر از دستمزد بالاتر ، کمبود بدهی و پس انداز بالاتر است. این دانش موشکی نیست ، اما بدهی مصرف کننده در بسیاری از کشورها در حال رشد است در حالی که پس اندازها راکد مانده است. 

اطلاعات فدرال رزرو در سال 2019 نشان داد كه 40٪ از جمعیت آمریكا كمتر از 400 دلار پس انداز دارند ، در حالی كه بررسی های GoBankingRates (همچنین سال گذشته) تخمین زده است كه 58٪ كمتر از 1,000 دلار پس انداز كرده اند. این نگران کننده است: اکثر مردم پشتوانه کافی برای تحمل حتی یک ماه بیکاری ندارند. 

در برخی از کشورهای اروپایی پس انداز اضطراری به همان اندازه ضعیف به نظر می رسد. از هر سه نفر یک نفر در انگلیس کمتر از 1,500 پوند دست در دست دارند. 

وضعیت ، شاید جای تعجب نیست که در اقتصادهای در حال توسعه حتی بدتر است: آخرین گزارش Global Findex Survey برای سال 2017 نشان داد که در حالی که 55٪ از کسانی که در اقتصادهای با درآمد بالا بودند پس انداز داشتند ، تنها 21٪ در اقتصادهای در حال توسعه بود. 

ناهنجاری آلمان است که بدهی مصرف کننده در عین افزایش ، بسیار پایین تر از قله های سال 2008 است. این تضاد واضح با ایالات متحده است ، جایی که بدهی های خانوار در اواخر سال گذشته با رکورد بالاترین رکورد مواجه شد. 

براساس گزارش صندوق بین المللی پول ، خانوارهای آلمانی در سال گذشته حدود 11٪ از درآمد یکبار مصرف خود را در مقایسه با کمتر از 7٪ در ایالات متحده قرار دادند. چرا؟ 

در آلمان پس انداز نرخ بهره منفی در یک دهه گذشته افزایش یافته است. براساس گزارش صندوق بین المللی پول ، خانوارهای آلمانی در سال گذشته حدود 11٪ از درآمد قابل تعویض خود را در مقایسه با کمتر از 7٪ در آمریكا اختصاص داده اند. 

چرا؟ 

حداقل تا حدودی فرهنگی است: آلمان تحت تأثیر مخلوط شدن بخش مالی خود قرار دارد - بانکهای پس انداز ، لندزبانک (بانک های منطقه ای دولتی) و تعاونی های اعتباری بیش از 75٪ موسسات مالی را به تعداد و حدود 35٪ دارایی های. 

این را با ایالات متحده مقایسه کنید که در آن بانکهای جامعه 15٪ از دارایی ها را تشکیل می دهند و بانک های تجاری همچنان سهم بازار را جمع می کنند. 

بانکهای پس انداز آلمان نیز از نظر اجتماعی بسیار مؤثر و دارای برنامه های آموزش هستند - حتی یک دانشگاه وجود دارد ، گروه مالی دانشگاه پس انداز پس انداز. 

آلمان یکی از معدود کشورهای توسعه یافته برای جشن روز جهانی پس انداز است ، که در سال 1924 تأسیس شد و در 29 کشور (که اکثر آنها امروزه کشورهای در حال توسعه هستند) جشن گرفته می شود ، هنگامی که بسیاری از کودکان آلمانی ، بانک های خوک خود را به این بانک می برند. 

این نشان از فرهنگ آمادگی برای بدترین ها - که می توان آن را مقاومت در برابر ساختمان نیز نامید - است و تا حدودی می تواند اعتقاد وزیر امور خارجه آلمان برای امور اقتصادی را توضیح دهد که کشورش طی چند ماه از نظر جنگلی از جنگل خارج خواهد شد. 

چگونه می توانیم این فرهنگ را در جای دیگر توسعه دهیم؟ 

بانکداری جامعه محور

Capital One با شروع اولین روز غیررسمی پس انداز ملی در سال 2017 آن را در ایالات متحده امتحان کرد. و مطمئناً اتحادیه های اعتباری ، بانک های محلی و موسسات مالی توسعه جامعه همه در تلاشند تا به مشتریان خود در تصمیم گیری های مالی مناسب کمک کنند. 

اما آیا همین بزرگترین بانکهای کشور را می توان گفت؟ 

به عنوان مشتری دو نفر از آنها ، اگر از من سؤال شد: آیا بیشترین پس انداز بازار بانک ها یا محصولات اعتباری سخت تر است؟ جواب من این خواهد بود: دومی. 

در حالی که بانک مرکزی آمریکا ، Citi و JPMorgan Chase تلاشهای چشمگیر مالی دارند ، اما به دلایلی که غیرقابل اطمینان هستند همچنان حساب های پس انداز خود را پرداخت می کنند. ما به بانکداری بیشتر جامعه محتاجیم. 

طی هفته های اخیر جالب است بدانید که مبانی بانک های بزرگ کمک های سخاوتمندانه ای به غیرانتفاعی ، صندوق پاسخ همبستگی Covid-19 و برنامه های جامعه می کند. 

به عنوان مثال Citi و JPMorgan Chase هر کدام 15 میلیون دلار اهدا کرده اند. به مراتب بیشتر از آنکه بانکهای جامعه بتوانند بدهند. 

اما به همان اندازه که استقبال می شود ، موازی هایی وجود دارند که با بررسی های 1,200 دلاری توسط صندوق فدرال رزرو می شوند. اگر بزرگترین بانک های دنیا واقعاً می خواهند در جامعه اجتماع ایجاد کنند و از این وقایع حمایت مالی کنند ، پس وقتی ما از این بحران برمی آییم ، باید تلاش خود را برای افزایش پس انداز و از بین بردن مشتریانشان انجام دهند. 

این فقط ممکن است به ایجاد اقتصاد مقاومتی کمک کند.