Macaskill در بازارها: جانبازان Deutsche Bank در SoftBank با تجارت Wirecard ضربه دیگری را به آلمان وارز دادند

اخبار و نظرات در امور مالی

یک سرمایه‌گذاری غیرمعمول در شرکت پرداخت‌های دیجیتال آسیب دیده آلمانی Wirecard که سال گذشته توسط مدیران SoftBank's Vision Fund ایجاد شد، به شرکت کمک کرد تا شک و تردیدها در مورد دوام خود را برای بیش از 12 ماه از بین ببرد تا اینکه در ژوئن یک کلاهبرداری حسابداری 1.9 میلیارد یورویی ظاهر شد.

وایرکارد از آن زمان بیشتر ارزش سهام فهرست شده را که زمانی بیش از 20 میلیارد یورو بود از دست داده است - شکستی که توسط فلیکس هافلد، رئیس تنظیم کننده مالی آلمان BaFin به عنوان "یک فاجعه کامل" توصیف شد.

معاملات سهام ساختاریافته 900 میلیون یورویی سال گذشته توسط آکشای ناهتا از سافت بانک، فروشنده اختصاصی سابق دویچه بانک، همراه با راجیو میسرا، مافوق سابق ناهتا در دویچه و رئیس فعلی صندوق 100 میلیارد دلاری SoftBank Vision جمع آوری شد.

این شامل سرمایه‌گذاری در وایرکارد در آوریل 2019 بود که به‌عنوان تأییدیه عمومی شرکت پرداخت در زمانی که مورد حمله فروشندگان کوتاه‌مدت قرار گرفت، عمل کرد.

این به عنوان رای اعتماد مشابه سرمایه گذاری های وارن بافت در گلدمن ساکس و بانک آمریکا در زمانی که سهام آنها در سال های 2008 و 2011 رو به زوال بود، قرار گرفت.

مانند معاملات بافت، سرمایه گذاری در Wirecard برای مدیران صندوق ویژن SoftBank که پول خود را در کنار سایر سرمایه گذاران از جمله صندوق ثروت مستقل ابوظبی، Mubadala، سرمایه گذاری کردند، نتایج مثبت زیادی به همراه داشت.

SoftBank Vision Fund از اظهار نظر درباره این داستان خودداری کرد.

Rajeev Misra، رئیس SoftBank Vision Fund

تبخیر

فروش 2019 میلیون یورو اوراق قرضه قابل تبدیل در سپتامبر 900 از طریق Credit Suisse، تلقیح مدیران SoftBank از قرار گرفتن در معرض اعتبار به Wirecard را تکمیل کرد و در عین حال ارزش سهام خود را بالا نگه داشت.

ظاهراً سودهای سنگین کاغذی برای مدیران از تجارت زمانی که سهام Wirecard در سال 2019 افزایش یافت، اکنون با کشف تقلب ادعایی در این شرکت از بین رفته است.

همچنین زیان واقعی برای سرمایه گذاران سهامی که سهام فهرست شده را پس از تزریق نقدی آوریل 2019 خریداری کرده اند، وجود داشته است. سایر بازندگان شامل سرمایه گذاران بدهی در اوراق قرضه شرکتی 500 میلیون یورویی است که توسط Wirecard در سپتامبر گذشته از طریق Crédit Agricole، Deutsche و ING منتشر شد که در اواخر ژوئن زیر 30 سنت در یورو معامله می شد.

به نظر می رسد حتی تشکیلات آلمانی که اغلب در مورد اشتباهات احتمالی قهرمانان شرکتی خود دفاع می کند، اکنون به نظر می رسد که می پذیرد که خرابی Wirecard باید خودآزمایی و اصلاحات معنادار را به همراه داشته باشد. 

این اوراق قرضه نه تنها به ایجاد دوام فرضی Wirecard کمک کرد، بلکه به عنوان یک مرجع اعتباری برای معامله ای بود که مدیران SoftBank Vision Fund برای تکمیل تخلیه ریسک خود استفاده کردند.

آن تجارت نهایی پیچیده به صورت 900 میلیون یورو اسکناس قابل مبادله به Wirecard و بدهی قابل تبدیل به عنوان وثیقه تشکیل شده بود.

سرمایه‌گذاران نهایی که توسط Credit Suisse برای این اوراق قرضه ترکیبی و قرار گرفتن در معرض سهام پیدا شده‌اند، حتی با زیان بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاران اوراق قرضه شرکتی مواجه می‌شوند، زیرا این موضوع تا اواخر ژوئن در حدود 12 سنت در یورو اعلام شد.

Credit Suisse از اظهار نظر در مورد این داستان خودداری کرد.

و مؤسسه شرکتی آلمانی - یا همان طور که اغلب به آن آلمان می گویند - ضربه ناملموس اما اساسی دیگری به اعتبار خود متحمل شده است.

کهنه سربازان دویچه که سرمایه گذاری ساختار یافته SoftBank را در Wirecard جمع آوری کردند، از تقلب در شرکت فین تک آگاه نبودند.

نحوهی

آکشای ناهتا،
سافت

ناهتا حتی با انتشار یک توئیت تمسخرآمیز، خشم خود را از فقدان صلاحیت و مسئولیت شرکت حسابداری EY وایرکارد در هنگام افشای تقلب ادعایی منتشر کرد.

اما توانایی بانکداران سابق در ساختار تجارتی که به آنها یک معامله پرمخاطره و بدون هیچ گونه نزولی واقعی مثبت می دهد، مشابه آزمایش 20 ساله در بانکداری سرمایه گذاری اهرمی است که در نهایت اعتماد به دویچه را به حدی پایین آورد که سهام آن اکنون به پایین ترین سطح رسیده است. تقریباً 30 درصد از ارزش اسمی دارایی آن.

در یک انعکاس عجیب، کل بازده سهامداران دویچه در این دوره اندکی کمتر از 30 درصد پاداش های پرداخت شده به بانکداران در همان بازه زمانی بود.

این آزمایش زمانی آغاز شد که ادسون میچل در سال 1995 برای ایجاد مقیاس بانکداری سرمایه گذاری در دویچه استخدام شد و عملاً در سال 2015 پایان یافت، زمانی که انشو جین، شاگرد سابق میچل از سمت خود به عنوان معاون اجرایی بانک کنار گذاشته شد.

Misra، دوست نزدیک و متحد جین، قبلاً در سال 2008، درست پیش از بحران مالی جهانی که پس از ورشکستگی Lehman Brothers، به‌موقع از دویچه خارج شده بود.

دو سال گذشته Misra در دویچه اوج پرداخت پاداش به کارکنان بانک سرمایه گذاری بود که برای هر یک از سال های مالی 5 و 2006 نزدیک به 2007 میلیارد یورو بود.

فرصت های سرمایه گذاری مشترک برای کارمندان ارشد دویچه در آن دوران رایج بود. Misra و سایر مدیران ارشد در واحد بازارهای جهانی که در آن زمان توسط جین اداره می شد، بزرگترین ذینفعان از این جایزه بودند.

آن‌ها این فرصت را داشتند که از سرمایه‌گذاری‌های مشترک سود ببرند که قرار گرفتن در معرض نامتقارن را ارائه می‌کرد، درست همانطور که تعداد معدودی در SoftBank با تراکنش Wirecard سال گذشته توانستند سود ببرند.

زمانی که دویچه در نهایت از از دست دادن اعتماد و سقوط قیمت سهام خود رنج برد، رگولاتورهای BaFin به طور گسترده به دلیل کند کردن سرعت تحقیقات متعدد در مورد رویه های تجاری مشکوک در شرکت مورد سرزنش قرار گرفتند - و فرض بر این بود که بر اساس غریزه خود برای محافظت از این شرکت عمل می کنند. شهرت شرکت آلمان

به نظر می رسد این الگو با رسوایی Wirecard تکرار شده است.

زمانی که گزارش‌های رسانه‌ای به رهبری فایننشال تایمز، ناهماهنگی‌های آشکار در حسابداری Wirecard را در سال گذشته برجسته کرد، BaFin با ممنوع کردن فروش کوتاه سهام در Wirecard و تحقیق در مورد منابع روزنامه‌نگاران واکنش نشان داد.

رگولاتوری در آلمان به بررسی شرکت های خدمات مالی مانند Deutsche و Wirecard محدود نمی شود.

معاینه

رسوایی تقلب در تست آلایندگی فولکس واگن که در نهایت به نام دیزل گیت شناخته شد، همچنین شامل تحقیقاتی بود که در ابتدا توسط تنظیم کننده های خارج از آلمان هدایت می شد.

اما به نظر می‌رسد حتی تشکیلات آلمانی که اغلب نسبت به سوء رفتارهای احتمالی قهرمانان شرکتی خود دفاع می‌کند، اکنون می‌پذیرد که خرابی وایرکارد باید به خودآزمایی و اصلاحات معنادار منجر شود.

پیتر آلتمایر، وزیر اقتصاد، خواستار تحقیقاتی شده است تا اطمینان حاصل شود که در آینده اتفاق مشابهی برای تضعیف اعتماد به سیستم بانکی آلمان رخ نخواهد داد و هافلد، رئیس BaFin برای شهادت در برابر سیاستمداران در اول جولای احضار شد.

شرکت آلمان همیشه نسبت به بانکداران مستقر در لندن مشکوک بود که ارزش زیادی را از دویچه استخراج می کردند در حالی که شرکت را در معرض ریسک بلندمدت قرار می دادند که بیشتر آن به شکل قراردادهای مشتقه بود.

با این حال، نمایندگان تشکیلات هیچ اقدام معناداری برای عمل به این ظن انجام ندادند.

همان خودی‌هایی که موفق به تحقیق در مورد دیگر قهرمان ملی شرکت‌های بزرگ دیگر نشدند، بدون شک وقتی فکر می‌کنند که معامله‌ای توسط کارمندان سابق دویچه به افزایش عمر وایرکارد کمک کرده و شرمندگی شکست نهایی آن را تشدید کرده است، احساس وحشت خواهند کرد.

کافی است احساسی به وجود بیاوریم weltschmerzیا خستگی جهان، در میان نمایندگان آلمان - که کاملاً آگاه هستند که خارجی ها اکنون در حس آشناتر وام گرفته شده غرق خواهند شد. schadenfreude.