Hoe de midlifecrisis voor vrouwen erger is geworden

De zomer van 2017 was een moeilijke zomer voor Ada Calhoun. De 41-jarige freelanceschrijver zag een aantal van haar projecten mislukken. Ze had $ 20,000 aan creditcardschulden opgebouwd en had vrijwel geen spaargeld achter de hand. De kosten voor kinderopvang voor haar tienjarige zoon Oliver bleven stijgen.

Ze voelde niet het gevoel van veiligheid dat ze op haar leeftijd dacht te hebben. Ze was vooral bang.

“Soms denk ik dat ik uit elkaar val,” begon ze een artikel op Oprah.com genaamd “The New Midlife Crisis.” Het verhaal, dat al snel viraal ging, beschreef de ‘hallucinerende paniek over geld’ die vrouwen van in de veertig en vijftig vandaag de dag ervaren.

Dit jaar heeft Calhoun een boek gepubliceerd dat voortborduurt op dat artikel, getiteld: 'Waarom we niet kunnen slapen: de nieuwe midlifecrisis van vrouwen.' Ze interviewde zo'n tweehonderd vrouwen die tussen 200 en 1965 geboren zijn. Het blijkt dat ze het zich niet verbeelden: Calhoun beschrijft leeftijdsgenoten die met schulden opgezadeld zijn, onder water in hun huis staan ​​en aan de zijlijn staan ​​van een arbeidsmarkt die leeftijds- en seksistisch kan zijn. “Ik dacht dat het misschien vooral in onze hoofden zat, totdat ik over dit onderwerp begon te schrijven”, zei ze. “De angst is reëel.”

Eind januari interviewde ik Calhoun. Ons gesprek is voor de duidelijkheid bewerkt en ingekort.

Annie Nova: In de opdracht van het boek schrijf je: 'Voor de vrouwen van middelbare leeftijd in Amerika. Je verbeeldt het je niet, en het ligt niet aan jou.” Waarom denk je dat zoveel vrouwen die deze leeftijd hebben bereikt, zich zo alleen voelen in hun strijd?

Ada Calhoun: Ik denk dat onze babyboomouders tijdens onze jeugd afgeleid waren. Veertig procent van ons was een gescheiden kind. We waren gewend om alleen te zijn. En ik denk dat dat wordt voortgezet.

AN: Wat waren enkele van de financiële zorgen die steeds naar voren kwamen in uw interviews met vrouwen?

AC: Vrouwen hadden het gevoel dat ze waren opgegroeid met hele hoge verwachtingen van wat ze zouden kunnen bereiken. En ook al hadden ze veel gedaan in hun leven, toch hadden ze het gevoel dat het niet genoeg was. De ene vrouw na de andere vertelde me dingen als: 'Ik heb alleen een gezin. Wat heb ik verkeerd gedaan? '', of: 'Ik heb alleen een carrière? Wat heb ik verkeerd gedaan?”, of: “Ik heb alleen een gezin en een carrière, maar ik heb geen roman geschreven.” Er ontbreekt altijd iets.

AN: Waar komt al deze druk vandaan?

AC: De manier waarop we zijn opgegroeid. Ons werd keer op keer verteld: ‘Je kunt alles zijn.’ Ergens in de loop van de tijd hebben vrouwen dat niet alleen opgevat als: ‘Je kunt alles zijn’, maar: ‘Je moet alles zijn.’ Veel vrouwen hadden het gevoel dat als ze geen gebruik maakten van alle kansen die ze hadden, ze het vrouwzijn, of hun moeders, of zichzelf in de steek lieten.

Het kan voelen als te veel. Ze zorgden voor de hele kinderopvang en in veel gevallen voor de broodwinning, terwijl ze voor hun bejaarde ouders zorgden en boodschappen deden. Ze waren zo moe, maar door de manier waarop we opgroeiden, vonden ze dat ze niet het recht hadden om moe te zijn, omdat ze zoveel kansen hadden.

AN: Zijn vrouwen van middelbare leeftijd tegenwoordig financieel echt slechter af dan bijvoorbeeld millennials?

AC: Ik denk niet dat het allemaal in ons hoofd zit. Velen van ons zijn in een recessie beland. Dan de dotcom-crisis. De huizencrisis trof Gen X [degenen geboren tussen 1965 en 1980] meer dan welke andere generatie dan ook, omdat dat juist was toen we ons eerste of tweede huis kochten. Toen we eindelijk de Amerikaanse droom konden verwezenlijken, belandden veel van deze generatie onder water in hun huizen. Generatie X had een hogere creditcardschuld dan boomers of millennials. We hebben nog lang niet genoeg gespaard.

AN: Hoe verergeren deze financiële uitdagingen de midlifecrisis?

AC: Als je bang bent en niet het geld hebt om de dingen te doen die je wilt doen, of om je kinderen de kansen te geven die je ze wilt geven, of om comfortabel met pensioen te gaan, lig je 's nachts wakker te staren aan het plafond. Geld wordt een bron van vrijheid en onafhankelijkheid. Als je het niet hebt, kun je heel bang zijn.

AN: Ik vroeg me af of je dacht dat de boodschap in 'Lean In: Women, Work, and the Will to Lead' (door Nell Scovell en Sheryl Sandberg) niet altijd zo nuttig was voor vrouwen.

AC: Terwijl er voortdurend tegen ons wordt geschreeuwd dat we “voorover moeten leunen”, gaan we door de perimenopauze. Veel vrouwen op deze leeftijd hebben te maken met hormonen. Dat kan veel angst en slapeloosheid veroorzaken. Als je een vrouw bent met kleine kinderen thuis en een stervende ouder, om haar te vertellen dat ze voor zich moet leunen... is dat dan echt de boodschap die ze zou moeten krijgen? De boodschap van 'lean in' lijkt dit idee te versterken dat het aan vrouwen is om hun eigen geluk te maken.

AN: Wat zou een betere weg vooruit zijn?

AC: Het allerbelangrijkste is het vinden van een ondersteuningssysteem. Ik heb maandelijks een ontmoeting met andere vrouwen, en dat heeft mijn leven veranderd. Ik besefte dat zo weinigen van ons op dit punt zijn waar we theoretisch zouden moeten zijn. Ik kreeg het gevoel: 'Hoe kwamen we op het idee dat we allemaal ergens zouden moeten zijn? En was dat een realistische verwachting? Of kunnen we ons een beetje losmaken?”

Meer van Personal Finance:
De Fed houdt de rente stabiel. Dit is waarom dat voor jou belangrijk is
Eén op de vijf is bang dat ze dit voorjaar geld aan de IRS verschuldigd zullen zijn
Dit is de juiste hoeveelheid bitcoin om in een portefeuille te houden