De Chinese RMB is minder populair naarmate deze ouder wordt

Nieuws en opinie over financiën

Toen Swift, aanbieder van financiële berichten, eind januari zijn nieuwste RMB Tracker publiceerde, merkte bijna niemand het.

Voor een goede reden. Iedereen die zich niet concentreerde op de Amerikaanse politiek of Australische branden, maakte zich zorgen over de groeiende dreiging van het coronavirus.

Hoewel het te laat is om te voorkomen dat de ziekteverwekker naar de rest van de wereld ontsnapt, heeft China $ 22 miljard in zijn markten gepompt en de reserveratio's van banken verlaagd. Meer monetaire en fiscale stimuleringsmaatregelen zullen zeker volgen.

Het is echter de moeite waard om terug te gaan naar het januari-rapport van Swift. Dat het weinig grip heeft, doet er niet toe: het gaat erom wat het bevat.

Als je de titel leest, zou je aannemen dat de Chinese munteenheid, de renminbi, goed op weg was om een ​​internationale munteenheid te worden. Maar sinds de opname in het mandje van speciale trekkingsrechten van het IMF in oktober 2016, is de ster van de RMB in ieder geval afgenomen.

In december 2017 rekende Swift dat het de op vier na grootste betalingsvaluta was, met een wereldwijd marktaandeel van 1.61%. Twee jaar later was dat aantal licht gestegen tot 1.94%, maar de RMB zakte in de ranglijst naar de zesde plaats achter de Canadese dollar, met de Australische en zelfs de Hongkongse dollar op de hielen.

Bij internationale betalingen staat de yuan op de achtste plaats, precies waar hij twee jaar geleden was, terwijl het aandeel van de yuan op de wereldmarkt voor handelsfinanciering in december alarmerend is gekrompen tot 1.46%, tegen 2.45% twee jaar eerder, terwijl de gewonnen in kracht, zijn hegemonie ongecontroleerd.

Dat is nogal een schop tussen de tanden voor de grootste economie van Azië en 's werelds grootste exporteur en handelaar.

Warm en koud

Of is het? Iedereen die zaken doet in China weet heel goed dat het eigenzinnig en toch pragmatisch kan zijn. Peking dringt er vaak op aan om te krijgen wat het wil en weegt dan oordeelkundig de volgende stap af.

Als besluitvormingsapparaat kan het bij kwesties warm en koud worden, afhankelijk van wie binnen de partymachine invloed heeft, het oor van de president of beide.

Zhou Xiaochuan had genoeg van de eerste maar minder van de tweede, dus in zijn laatste jaren als gouverneur van de centrale bank gebruikte hij de internationalisering van de yuan vaak als een dreiggebaar.

China gelooft dat het een wereldwijde valuta wil, maar is het bereid om daar een prijs voor te betalen? Ik zou nee zeggen 

 - Mike Pettis, Universiteit van Peking

"Het was een tactiek die door hervormers werd gebruikt om staatsbedrijven te dwingen efficiënter te zijn", zegt Michael Taylor, Chief Credit Officer Azië-Pacific bij Moody's.

Sinds Zhou in 2018 zijn functie verliet, is het gesprek over de RMB als reservevaluta merkbaar afgenomen.

Daar zijn goede redenen voor. Peking heeft grotere vissen om te bakken, of het nu gaat om rellen in de periferie, stijgende schulden of vijandigheid van protectionistische regeringen in de VS en Europa.

Hong Kong, dat goed is voor 75% van de in RMB luidende betalingen, werd het grootste deel van vorig jaar getroffen door rellen, die gedeeltelijk gericht waren op het afknijpen van de Chinese controle.

Rusland

Zelfs bondgenoten zijn somber over de vooruitzichten. Jarenlang hebben de staatsmedia van Moskou de RMB als de komende munt gepromoot, maar toen hem in november werd gevraagd, zei Vladimir Poetin scherp dat Russische bedrijven en banken “niet geïnteresseerd” waren in het inzamelen van geld in renminbi, wijzend op de beperkte inwisselbaarheid ervan. Een realiteitscheck.

De Russische president kan, niet voor de eerste keer, zwakheden beoordelen. China wil duidelijk de complimenten die horen bij het hebben van een wereldomvattende valuta: een echt internationale yuan zou het in staat stellen machtspolitiek te spelen met Washington, en het een waardevol offensief en defensief wapen geven bij het oplossen van allerlei financiële en economische geschillen.

Is hij echter bereid risico's te nemen om beloning te omarmen? Nee, zegt Mike Pettis, een professor in financiën aan de Guanghua School of Management van Peking University.

"China gelooft dat het een wereldwijde valuta wil, maar is het bereid om daar een prijs voor te betalen?" hij vraagt. "Ik zou nee zeggen - je kunt geen wereldmunt hebben zonder de kapitaalcontroles te schrappen, en dat zou het kwetsbaar maken voor allerlei externe financiële schokken en crises."