Ostatnie ostrzeżenie Jacka Bogle'a dla branży inwestycyjnej: „Nie zapomnij o tym małym facecie, któremu służysz”

W swojej ostatniej książce „Stay the Course” Jack Bogle zostawił inwestorom i profesjonalistom ostrzeżenie o zbliżającej się bitwie w zarządzaniu inwestycjami.

W ciągu ostatnich kilku lat uważnie obserwował, jak rosnąca liczba naukowców zadaje pytania dotyczące wielkości dużych zarządzających funduszami pasywnymi, takich jak Vanguard, BlackRock i State Street Global.

Czy w miarę wzrostu będą kontrolować zbyt wiele udziałów z prawem głosu w największych amerykańskich korporacjach do tego stopnia, że ​​stłumią konkurencję? To pytanie może wpłynąć na regulacje branży funduszy inwestycyjnych w ciągu następnej dekady lub dłużej. Niektóre propozycje już wzywają do wprowadzenia zasad określających, które fundusze mogą posiadać akcje danej firmy, co, jak zauważył Bogle, obaliłoby samą ideę funduszu niezarządzanego — funduszu indeksowego. * za dodatkowe pieniądze na rynku walutowym skorzystaj z naszego Forex Robot*

Był głęboko zaniepokojony, że próbując rozwiązać problem strukturalny, regulatorzy i przemysł zapomną o głównych beneficjentach funduszy indeksowych: ludziach, których nazywał „małymi facetami”, inwestorami z klasy średniej.

„W nadchodzących latach wszyscy zainteresowani przyszłością zarządzania inwestycjami muszą przyłączyć się do walki z w większości niepotwierdzonymi teoriami, które… , niskobudżetowy fundusz indeksów giełdowych” – napisał.

Przeprowadzałem wywiad z Bogle, który zmarł w środę, 16 stycznia, około pół tuzina razy w ciągu ostatnich pięciu lat. W trakcie mojej kariery przeprowadziłem wywiady z setkami dyrektorów generalnych; Bogle górował nad niemal każdym liderem biznesowym. Był lwem świata inwestorów, jednym z najbardziej wpływowych ludzi XX wieku. Ale to, co osobiście wyróżniało Jacka, to jego poczucie wartości, zniuansowany sposób, w jaki o nich myślał i jak ciężko pracował, aby je utrzymać.

Jack zawsze stawał w obronie małego faceta. Pod płaszczykiem światowej sławy prezesa znalazłem go jako życzliwego i troskliwego człowieka.

Po raz pierwszy przeprowadziłem z nim wywiad, kiedy byłem świeżo po rozwodzie, z dwójką dzieci, bez pracy, bardzo małymi pieniędzmi i skrawkiem pomysłu, że mógłbym zrobić to jako niezależny pisarz. Jack i ja przeprowadziliśmy dobry wywiad telefoniczny — roześmiał się i przypomniał sobie rower, na który oszczędzał jako dziecko. Potem wziąłem odwagę w swoje ręce i zapytałem, czy usiadłby osobiście.

Przybyłem do biura i od razu zorientowałem się, że zapomniałem zabrać ze sobą długopisu. „Jakim typem pisarza jesteś?” – wychrypiał, brzmiąc na zrzędliwego. Niski stolik kawowy w jego biurze był pokryty papierami. Obliczał, jak niskie opłaty korelują z wyższymi zyskami.

Ale w jakiś sposób weszliśmy na terytorium osobiste. Powiedział mi, że nie dorósł do bogactwa. W rzeczywistości jego mama pracowała w sklepie z pamiątkami, aby stawiać jedzenie na stole podczas Wielkiego Kryzysu. „Po prostu nie możesz sobie wyobrazić ciężaru, jaki dźwigała dzień po dniu” – powiedział. „Nie przypominam sobie, żeby kiedykolwiek narzekała. Życie ma wiele obciążeń. Nigdy ich nie pokazała.

Rozpłakałam się, myśląc o tym, jak matki próbują ukryć swój ból przed swoimi dziećmi i skąd one prawie zawsze wiedzą. – Ja też jestem samotną matką – powiedziałam, przerażona własnym brakiem profesjonalizmu. "Tak mi przykro." Zrzędliwy dyrektor generalny rozpłynął się. On też zaczął płakać.

Następnie rozmawialiśmy o jego rodzicach, alkoholizmie ojca io tym, jak Jack wybaczył ojcu. To nadało ton wszystkim kolejnym wywiadom, jakie z nim przeprowadziłem przez lata. Prawie zawsze był skłonny skoczyć na telefon podczas nagłego załamania na rynku, ponieważ znał od niego nagłówek: „Przestań. Nic nie rób” powstrzymałoby wielu Amerykanów przed paniką i sprzedażą, gdy rynek spadał.

Ciężko pracował, aby zachować poczucie priorytetów i stłumić własną pychę. Nie było to łatwe, biorąc pod uwagę, że kierowane do niego uwielbienie mogło czasem być krępujące, jak mi kiedyś powiedział. Jedną z jego zaskakujących taktyk była poezja.

UWAGA: Nie możesz znaleźć właściwej strategii handlowej? jeśli nie masz czasu na przestudiowanie wszystkich narzędzi handlu i nie masz środków na błędy i straty - handluj z pomocą naszej Kanał Keltnera robot forex opracowany przez naszych specjalistów. Możesz również testować w Metatrader nasz Forex skalpowanie robota do pobrania za darmo .

Tak, dobrze słyszeliście: poezja. Przeczytał go i nauczył się na pamięć, po części po to, by dać sobie miejsce na introspekcję, która, jak wierzył, jest konieczna do zachowania zdrowego rozsądku. Wiedział, jak łatwo światowej sławy prezesowi stać się nie do zniesienia. W swoim gabinecie trzymał egzemplarz „Ozymandiasza”. Zapytałem go dlaczego.

„Pierwszą rzeczą, która przychodzi mi do głowy, jest:„ Pomódl się za arogancję, kolego. To, co zbudowałeś, nie będzie trwać wiecznie. Nic nie trwa wiecznie” – powiedział mi e-mailem. Ale starał się zbudować Vanguard i rewolucję indeksów, aby przetrwały. Oznaczało to powiązanie ich tożsamości z altruistyczną misją. „Ludzie mają znaczenie, a troska o człowieka, któremu służymy – i któremu służymy – musi być duszą każdej instytucji wartej swojej soli” – napisał. „Domyślam się, że Ozymandias nie przejmował się zbytnio, poza sobą i swoimi dziełami”.

– Nie prosiłeś o esej – dodał. "Weź to czego potrzebujesz." W moim ostatnim wywiadzie z nim, nieco ponad rok temu, rozmawialiśmy o „utrzymaniu kursu” io tym, jak zamierza kontynuować swoją misję służenia inwestorom indywidualnym do końca życia. Zrobił to, właśnie kończąc swoją ostatnią książkę, z ostrzeżeniem od człowieka, który z aroganckiego młodego prezesa stał się sumieniem branży inwestycyjnej.

Zostanie zapamiętany jako zapoczątkowujący rewolucję indeksową i największą na świecie firmę zajmującą się funduszami inwestycyjnymi. Wierzył jednak, że rewolucja i firma odniosły sukces dzięki wartości, którą uosabiał: pomoc inwestorom z klasy średniej. Jego ostatnie ostrzeżenie dla branży inwestycyjnej: nie zapominaj, komu służysz.