2020 zou het jaar kunnen zijn waarin alles verandert voor mensen met een studieschuld

Er zouden grote veranderingen op stapel kunnen staan ​​voor de 44 miljoen Amerikanen met een studieschuld.

Voorstellen voor de presidentiële campagne en onlangs geïntroduceerde wetgeving hebben tot doel de regels rond de rente, terugbetaling en herfinanciering van studieleningen te herschrijven.

Sommige plannen zouden het evenwicht van de mensen verkleinen – of geheel wegvagen.

Meer van Personal Finance:
De verliezen bij Fisher Investments bedroegen $1.8 miljard nu Fidelity zich terugtrekt
De 10 beste plaatsen om op vakantie te gaan met een beperkt budget
Tips om uw Medicare-medicijndekking goed te krijgen

Het is geen verrassing dat politici hun aandacht op dit onderwerp hebben gericht: meer dan de helft van de Amerikanen zegt dat de studieschuld “een groot probleem” is voor het land, volgens een opiniepeiling van Politico/Morning Consult.

De uitstaande onderwijsschulden zijn groter geworden dan de creditcard- en autoschulden. De gemiddelde afgestudeerde die van school komt, verlaat vandaag de dag $30,000 in het rood, vergeleken met $10,000 in de jaren negentig. Elke dag gaan 1990 kredietnemers in gebreke.

Welke voorstellen werkelijkheid zullen worden, valt nog te bezien, maar één ding is duidelijk: naarmate de onvrede met het huidige systeem blijft bestaan, zullen ook de discussies over verandering ervan voortduren.

De meeste mensen die worstelen met studieleningen hadden zich waarschijnlijk niet kunnen voorstellen dat schuldkwijtschelding in hun toekomst mogelijk zou zijn. Nu roepen vooraanstaande presidentskandidaten op tot een dergelijke reset.

Bernie Sanders heeft voorgesteld om de uitstaande studieleningen van $1.6 biljoen van het land weg te vagen. In wezen zouden alle leners van hun schulden worden verlost. “Dit is echt een revolutionair voorstel”, zei Sanders tegen The Washington Post.

Volgens het plan van Elizabeth Warren zouden kredietnemers met een gezinsinkomen van minder dan $100,000 $50,000 van hun studieschuld kwijtgescholden krijgen. Mensen die tussen de $100,000 en $250,000 verdienen, zouden op een glijdende schaal in aanmerking komen voor kwijtschelding: $50,000 aan schuldverlichting daalt met $1 voor elke $3 die iemand boven de $100,000 verdient. En degenen die meer dan 250,000 dollar verdienen, komen niet in aanmerking voor kwijtschelding van schulden.

Tijdens een recent campagne-evenement liet Kamala Harris doorschemeren dat ze binnenkort een plan zou uitrollen om de studieschulden kwijt te schelden van gezinnen die minder dan $100,000 per jaar verdienen.

Deze week nam een ​​door minister van Onderwijs Betsy DeVos benoemde hoge regeringsfunctionaris ontslag. Hij zei dat het huidige systeem van studieleningen “fundamenteel gebroken” is en riep op tot kwijtschelding van miljarden dollars aan schulden.

A. Wayne Johnson stelt voor om $50,000 aan studentenschuld kwijt te schelden voor alle leners, ongeveer $925 miljard. “Het is de eerste Republikeinse steun voor een wijdverbreide kwijtschelding van studieleningen”, zegt Mark Kantrowitz, een deskundige op het gebied van het hoger onderwijs. “Dat maakt het een tweeledige kwestie.”

Elke vier of vijf jaar wordt de Higher Education Act, die de vorm en reikwijdte van de federale studentenhulp regelt, bijgewerkt. Er is deze ronde meer dan een decennium voorbij gegaan zonder aanpassingen, waardoor de veranderingen waarschijnlijk volgend jaar zullen worden uitgerold.

De Democraten in het Huis van Afgevaardigden presenteerden deze maand hun plan om het wetsvoorstel te herzien. "Ik denk dat het een heel constructieve eerste stap is in de richting van herautorisatie", zegt James Kvaal, president van het Institute for College Access & Success. “Er zitten veel potentiële overeenkomsten in het wetsvoorstel, vooral op het gebied van de studieleningen.”

Republikeinen en Democraten hebben interesse getoond in het terugbrengen van het aantal aflossingsplannen tot slechts twee – er zijn momenteel veertien manieren om je studieleningen terug te betalen, een ingewikkeld systeem dat volgens critici tot onnodige wanbetalingen leidt.

Eén plan zou eenvoudigweg de maandelijkse betalingen van een lener over tien jaar spreiden. De andere zou de maandelijkse betalingen beperken tot een percentage van het inkomen van een lener, en hun terugbetalingstijdlijn zou twintig jaar of meer kunnen zijn.

Er is ook steun van beide partijen voor het afschaffen van de origination-vergoedingen op studieleningen. 'Het heeft geen zin dat als je één dollar leent voor je studie, de cheque eigenlijk 1 cent bedraagt,' zei Kvaal.

De Democraten willen de rente op studieleningen verlagen en het voor leners gemakkelijker maken om hun schulden te herfinancieren. Ze willen ook mensen die uit de standaard zijn gekomen, toestaan ​​dat hun kredietrapporten worden vrijgesproken van het incident.

Minstens één Republikein wil, naast een groot aantal Democratische wetgevers en presidentskandidaten, toestaan ​​dat studentenschulden worden kwijtgescholden in een normale faillissementsprocedure. Momenteel kunnen kredietnemers een “zekerheid van hopeloosheid” moeten tonen om voor de rechter van hun studieschuld af te komen.

Voorzitter van de Federal Reserve, Jerome Powell, heeft gezegd dat hij “niet kan uitleggen” waarom studieleningen anders worden behandeld dan andere soorten schulden bij faillissement.

Er is geen goede reden dat worstelende leners van studieleningen geen nieuwe start zouden kunnen krijgen, zei Kantrowitz.

"Creditcards kunnen worden kwijtgescholden, maar geen studieleningen?" hij zei.